کنکور 2

یک سوالی که می توان گفت که به صورت های مختلف ذهن وفکر دانش آموخته گان دانشگاهی مارا به خود مشغول کرده است این است که بعد از پایان تحصیلات آیا زمینه کاری برای آنها وجود دارد؟

در سالهای گذشته بیشتر این نگرانی برای دانشجویانی بود که بیشتر در رشته های مربوط به علوم نظری تحصیل می کردند ولی متاسفانه امروزه این نگرانی فراگیر شده ،دیگر فرقی نمی کند که شما در رشته مهندسی برق تحصیل کرده باشید یا علوم تربیتی در هر صورت شما باید بشدت نگران شغل آینده خود باشید؟

نگرانی که دیگر فقط طیف پسر ها را شامل نمی شود بلکه حال داشتن شغل دغدغه اصلی همه جوانها چه دختر وچه پسر شده !با خوب و بد بودن این موضوع فلا کاری نداریم البته فعلا،اما موضوع اصلی این است که کشوری با دارا بودن این چنین منابع عمده خدادادی و ظرفیت های بالای کاری چرا باید دچار این مشکل شود؟

به نظر بنده عدم کلی نگری در برنامه ریزی های کلان جامعه یکی از عواملی است که به این مشکل دامن می زند . به این صورت که هنگامی که ما ظرفیتهای دانشگاهی خود را بالا می بریم آیا به این موضوعات فکر کرده ایم که در حال حاضر و در آینده کشور ما به چه نوع نیرویی نیاز دارد ؟به نیرویی متخصص یا ماهر ویا عادی ؟

بالا بردن ظرفیت دانشگاه ها با هزینه های بسیار بالایی همراه است  آیا هنگام برنامه ریزی مسولین به این می اندیشند که چگونه و در چند مدت این نیرو های متخصص آموزش دیده می توانند این هزینه هارا برای جامعه جبران کنند؟یانکند خود هزینه سر بار دیگری بر دوش جامعه می شوند؟